Chapter 16: The Truth about Lying - Part 2

[poltergeist]

Vorige keer in Hunted:
Yolanda misdraagt zich en moet overgeplaatst worden naar een andere gevangenis. Van dit transport maken Marloes, Sjors en Hilje handig gebruik en samen ontwikkelen ze een groot plan om Yolanda te bevrijden tijdens het transport.

HUNTED

31 dagen
Even was ze vrij. Even lachte het leven haar tegemoet. Ze voelde de wind, zag de zonsondergang en even rook ze de zoete geur van een zonnecrème. Het was een leven zoals Yolanda dat altijd al gehad wou hebben met Lennart. Even keek ze naar beneden, even dacht ze aan de man die op haar bruiloft was gestorven. Haar man. Daarna herpakte ze zich en keek ze naar de ondergaande zon. De zon zou morgen weer opkomen, een nieuwe kans gebruiken om eeuwig te schijnen. Dus waarom kon Yolanda dan niet hetzelfde? Aan een nieuw leven beginnen?
Abrupt werd ze uit haar wereld zonder tralies gesleurd toen ze in de transportwagen werd geduwd. De deur ging met een smak dicht en Yolanda zat weer gevangen in haar wereld vol tralies en demonen. Ze deed er niet lastig over. Spoedig zou ze weer vrij zijn. Ze zette zich vlug op het bankje dat voorzien was en hoorde hoe de grendels op de deuren werden geschoven. Geen sloten, nee, dat was te gevaarlijk bij ongelukken. Er waren al meer gevangenen levend verbrand omdat ze de sleutel niet op tijd vonden. Grendels waren nu de nieuwste hype in cipierland.
Yolanda sloot haar ogen, ze moest klaar zijn voor de strijd. Zonder het te beseffen pakte ze de foto's die ze onder haar T-shirt mee in het busje had gesmokkeld en bekeek ze een voor een. Even keek ze naar een woedende Levi die op het punt stond Bram een fatale duw te geven. Even maar, je leeft immers in het heden, het verleden is gebeurd en je kan er niets meer aan veranderen, hoe graag je het ook wil.

"And I don't want to miss a thing. Cause, even when I dream of you, the sweetest dream will never do. I'd still miss you, babe"
Gert keek even naar de man naast hem. Toen hij zag dat hij niet van zin was om actie te ondernemen offerde hij zichzelf dan maar op om de knop van de radio om te zetten.
'Geen blijtliedjes vandaag'
De bestuurder van het busje kon enkel grinniken.
'Geen goed weekend achter de rug?'
Frank vertraagde en nam een scherpe bocht naar rechts. Ze werden opgewacht door de zon die vol in hun gezicht scheen.
'Vervloekte zon!'
Gert knelde geërgerd zijn kop koffie tussen zijn knieën waarna hij zich zuchtend bukte om met zijn hand onder zijn zetel te kunnen.
'Ga je het op de zon steken, Postiel?'
Frank grinnikte nu echt.
'Hou je kop Pelckmans, het is al erg genoeg dat we dat wicht moeten overbrengen. En zo laat nog! Ze kan toch nog gerust een extra nachtje in haar goede oude cel blijven!'
'Het moet omdat de bazen zeggen dat het moet.'
Frank trok de zonneklep naar omlaag en nipte van zijn eigen koffie. Daarna viel zijn blik weer op Gert.
'Wat heb je nu op je kop gezet? Heb je besloten dat je er nog niet gay genoeg uitziet?'
Gert keek verwonderd om zich heen. Frank focuste daarom zijn blik extra op de pet die Gert had opgezet. De ogen van Gert vernauwden zich toen hij doorkreeg wat hij bedoelde.
'Het is gewoon een pet ja! En ik moet er tenminste nog iets voor doen om er ga uit te zien. Jij ziet er altijd gay uit!'
Frank keek even naar zijn klok. Ze waren bijna bij Heerenveen en stonden op het punt om de engelenvaart over te rijden. Het was nog een dik halfuur rijden. Hij had wel zin in een spelletje.
'Ik? Gay? Elise had anders niet te klagen.'
Nu was het Gert die voor het eerst tijdens deze rit grinnikte.
'Maar dat was ook alleen maar zodat je haar niet zou oppakken voor de drugs die je bij haar vond, jij vuile flik.'
'Jij moet veel zeggen, of ga je beweren dat jij met je hoge politiesalaris je Porsche hebt gekocht?'
Gert zette zijn pet een beetje verder over zijn groene ogen en keek Frank samenzweerderig aan. Frank zag al aan het gemene glimlachje dat er weer een mentale slag gestreden zou worden.
'Iedereen zijn geheimen Frank, misschien was Elise mij wel net iets dankbaarder.'
Even keken de twee collega's elkaar aan en daarna brak de hel los. Een helse knal was te horen. Gert wist niet wat er gebeurde. Hij besefte enkel dat de wereld om hem heen draaide. Frank draaide uit alle macht aan het stuur maar kon niet voorkomen dat het busje slipte en kantelde. Met een verschrikkelijk geluid schraapte het busje zichzelf verder over het asfalt. Gert zag het water van het kanaal op hem afkomen. De rand kwam langzaam dichterbij, maar wel veel te traag. Even was hij gewichtloos, daarna hoorde hij een splash en werd alles zwart.

'Kwart na negen, het busje kan elk moment hier zijn.' Hilje zei het toonloos. Zijn handen zaten verkrampt rond de armsteunen geklemd zodat zijn vingers spierwit waren. Hij zweette en hij zag lijkbleek. Hij ging dood van de zenuwen. Zelfs in Colombia had hij zo'n angst niet gevoeld. Colombia, het lag slechts een goede maand achter hem, maar het leek wel meer dan een mensenleven. Misschien lag het wel aan het feit dat Hilje in Colombia impulsief had gehandeld, en geen plan had waar alles aan kon misgaan zoals nu.
'Daar! Ik zie een busje dat deze kan op komt!'
Marloes haar stem klonk ook schril, maar haar ogen fonkelden. Hilje had echter geen tijd meer om zich zorgen te maken over wat dit kon betekenen. Meteen bij de eerste woorden van Marloes had Sjors het gaspedaal ingedrukt. De zwarte Nisan schoot met piepende banden over het jaagpad. Hilje voelde ook hoe de adrenaline begon rond te pompen in zijn lichaam. Hij sloot zijn ogen, even maar. Hij wist dat hij spoedig zijn angsten moest overwinnen.

'Er kan niets gebeuren! Ik heb de bumper verstevigd en er zit een rolkooi in dit ding. Als iemand klappen gaan krijgen zijn zij het wel. Zie je, dat is net ons sterke kant, we hebben geen wapens nodig. Waarom zouden we risico's nemen als we die dingen toch niet nodig hebben? Niemand kan voorspellen wanneer die afgaan!'

De woorden van Sjors galmden door het hoofd van Hilje. Keer op keer op weg naar hier had hij deze herhaald. Het was tijd om te zien of ze een bron van waarheid bevatten. Hij opende zijn ogen en zag hoe ze steeds dichter bij het kruispunt kwamen. Links van hem flitste het water van een kanaal aan hen voorbij. Door de bomen heen kon Hilje het busje zien dat op het punt stond de brug over het kanaal op te rijden. Sjors gaf extra gas en stoof het jaagpad op. Het busje had geen tijd om te reageren. Met een precisie ramde Sjors de zwarte Nisan in de linkerflank van het busje. Hilje schoot naar voren en voelde hoe zijn hoofd in de airbag terechtkwam. Verdoofd keek hij op. Pas na enkele momenten besefte hij dat het busje in het kanaal was verdwenen.

Levi schrok plots op uit zijn gedachtegang. Hij stuurde zijn wagen vlug weer op zijn eigen rijstrook en keek toen naar wat hem weer naar het heden had gehaald. Toen merkte hij dat zijn GPS groen oplichtte. Onmiddellijk keek Levi op de klok in zijn wagen: 21.23. Alles was bijna voorbij. Als alles goed ging had Sjors net de transportwagen geramd, maar ging alles wel goed? Dit keer was Levi niet van plan om alles aan Sjors over te laten. Hij had geprobeerd om hem te vertrouwen, hij had geprobeerd om te geloven dat alles goed zou komen. Hij had gefaald. En Levi was het falen beu. Hij trapte zijn gaspedaal nog wat harder in en keek op zijn GPS. Hij was er bijna.

Sjors smakte met zijn hoofd tegen het stuur, maar hij negeerde de donkere waas in zijn hoofd. Hij weigerde om bewusteloos te worden, hij had werk te doen. Hij vervloekte de airbag die niet was afgegaan en dwong zichzelf om zijn ogen te openen. Met een bonkend hoofd keek hij rond zich. Hij zag nog net het busje in het water verdwijnen. Met een kracht waar Sjors zelf ook niet van wist waar die vandaan kwam wrikte hij zijn portier open en stapte de wagen uit. Hij tastte onder zijn jas en haalde een pistool vanonder zijn schouderholster. Hij negeerde de bonkende hoofdpijn en trok naar de rand van het kanaal. Hij negeerde zelfs het portier dat achter hem dichtsloeg. Zijn focus lag volledig bij het busje in het water. Het was een surrealistisch zicht. De motorkap van het busje was al volledig in het water verdwenen. Enkel vanaf de achterwielen stak het busje nog boven eht water uit. Het leek nog het meest op een halfgezonken titanic. Sjors spande de haan en richtte het wapen naar het water. Hij zag luchtbellen aan de linkerkant van de wagen. Twee mannen kwamen boven water. Aan hun blikken kon Sjors zien dat ze niet konden geloven dat ze het ongeluk hadden overleefd. Daarna staarden ze naar Sjors. De euforie in hun ogen veranderde in een oogopslag in wanhoop. Sjors loste een schot en een van de mannen verdween weer in de diepte van het kanaal. De andere man schreeuwde het uit en probeerde te vluchten. Maar nog voor hij naar de veiligheid kon duiken had Sjors al opnieuw aangelegd en gericht. Bijna onmiddellijk met het schot verdween de man weer in de diepte. Het enige wat van de twee agenten overbleef was een petje dat traag maar zeker meedreef met de stroming.

Marloes kneep haar ogen zo hard mogelijk dicht. Stonden ze stil? Leefden ze nog? Ze durfde bijna haar ogen niet te openen, bang om oog in oog met Sint Pieter te staan. Toen ze echter het geluid van een portier hoorde dat openging durfde ze haar ogen te openen. Ze boog zich tussen de twee voorste stoelen door en keek naar Hilje.
'Alles goed Hilje?'
Hilje keek met een wazige blik voor hem.
'Het busje is het kanaal in gedonderd.'
Het was geen vraag, het was geen conclusie, de woorden waren zelfs niet bedoeld ter informatie. In die enige luttele seconde dat Hilje besefte dat het busje op weg naar de diepte van het kanaal was was er iets in hem geknapt. Hij was met mensenlevens aan het spelen. Was hij even erg als Levi geworden? Nog erger misschien?
'Hilje?'
Marloes stapte vlug uit en smeet haar portier met een klapt dicht. Daarna opende ze het portier van Hilje en sleurde hem eruit. Daarna keek ze om zich heen om te zien of Sjors in orde was. Ze zag hem staan bij de rand van het kanaal. Ze wou hem roepen maar toen ze het wapen in zijn handen zag verdwenen de woorden in haar keel. Ook Hilje die deels over de eerste schok was keek verbaasd naar Sjors. Hij richtte en vuurde in het water. Zowel Marloes als Hilje bleven versteend staan kijken.
'Zo, dat was al 1.' Zei Sjors terwijl hij zich langzaam omdraaide en het wapen nu op Hilje en Marloes richtte.
'Nu jullie nog, Yolanda redt zich wel... Of net niet natuurlijk.'
Hij moest lachen met zijn eigen opmerking. Zijn mondhoeken waren ver opgetrokken en zijn ogen fonkelden.
'Je hebt geen idee hoe lang ik hierop heb gewacht Hilje. Eindelijk ben ik van deze rotklus vanaf. "Het is makkelijk verdiend geld, gewoon een reisje naar Colombia". Als ik die Levi nog is tegenkom... Wat ik niet heb moeten doen om jou bij mij te houden Hilje. Ik heb zelfs het huis in de fik moeten zetten! Jammer dat Robin er niet in gebleven is, dan was ik van hem ten minste al vanaf.'
Hij richtte het wapen op Marloes. Zelfs Sjors zag het vuur in haar ogen. Hij besefte dat de vrouw die diep treurde om het verlies van Robin en dacht dat alles haar schuld was, was verdwenen en had plaatsgemaakt voor een wraakengel.
'En jij Marloes zal toch nog moedig sterven.'
Sjors legde aan en richtte.

Yolanda werd door de cabine gesmeten. Ze besefte meteen dat het zover was. Ze stootte haar hoofd aan alle muren van de cabine en toen hield het op. Een zalig moment was ze gewichtloos. Daarna kwam ze met een klap neer op een van de muren van het busje. Hoe kon het dat ze op een muur was gevallen? Verbaasd krabbelde Yolanda overeind. Wat was er in godsnaam gebeurd. Haar vragende blik werd meteen weggevaagd toen het eerste water binnensijpelde. De idioten hadden hun in het water laten rijden! Yolanda keek naar boven, maar zag dat de deuren ver buiten haar bereik lagen. En zelfs als ze eraan kon zaten ze nog op slot. Ze keek angstig om haar heen. Ze kon niets doen. Steeds meer water sijpelde de cabine in waardoor haar voeten al onder water stonden.
'Help! Haal me hier godverdomme uit!'
Maar haar schreeuw ging verloren. Haar donkerblonde, in knotten zittende, haar bungelde traag achter haar aan. En toen drong het tot Yolanda door. Ze zou hier sterven.

Volgende keer in Hunted:
Chapter 16: The Truth about Lying - Part 3

SERIEFINALE
Nog 1 aflevering te gaan. In de allerlaatste aflevering van deze serie zien we in een dubbelaflevering hoe het met iedereen afloopt. Alle puzzelstukjes zullen op hun plaats liggen. Verwacht je aan spectaculaire achtervolgingen, groot drama, verraad, schokkende onthullingen en een hoop tekst van een stuk of 10 bladzijden.