LC's Schrijfsels

[SpydeR]

kan je geen boek uitbrengen??

[LC]

kan je geen boek uitbrengen??

Zou fantastisch zijn. Tis alleen nog lang niet genoeg voor een boek vind ik

[Lies]

kan je geen boek uitbrengen??

Zou fantastisch zijn. Tis alleen nog lang niet genoeg voor een boek vind ik

ik koop m iig

[Marloes]

kan je geen boek uitbrengen??

Zou fantastisch zijn. Tis alleen nog lang niet genoeg voor een boek vind ik

ik koop m iig

en ik ook :P

[LC]

Het Station 4

Snel trekt het landschap langs ons. De trein schijnt haast te hebben, mindert geen vaart en laat elk ander station voor wat het is. Ik laat het gebeuren, zo was het afgesproken. De man is even gestopt met roken en is zelfs even stil. Ook hij geniet van het landschap. Het glimlachje staat nog steeds op zijn gezicht.

De trein stopt. De man kijkt mij aan en lijkt op te willen staan. Als hij ziet dat ik geen aanstalten maak op te staan, blijft hij rustig zitten en kijkt weer naar buiten.
De schuifdeuren gaan dicht en de trein zet zich weer rustig in beweging, weer een station achterlatend. Over een uurtje zal niks meer herinneren aan de stop van de trein.

De deur van ons treinstel gaat open en een vrouw van middelbare leeft stapt het treinstel in. Ze loopt de lege banken voorbij en blijft voor onze coupé staan.
"Mag ik er bij komen zitten, heren?", vraagt ze op vriendelijke toon.
  "Maar natuurlijk mevrouw", antwoord de man."Maar mag ik dan wel eerst uw naam weten?"
"Mijn naam?", vraagt de vrouw terwijl ze alvast gaat zitten."Mijn naam is Niet Belangrijk."
  "Maar mevrouw, wat toevallig. Mijn naam is ook Niet Belangrijk."
"Nou meneer, wat een leuk toeval zeg. Hoe een trein zomaar twee mensen met dezelfde naam kan koppelen."

De vrouw wendt haar blik nu naar mij. "En wie is deze jongeman en wat is zijn naam?"
  "Zijn naam vraagt u, Zijn naam Weet Ik Niet."
"Goh, wat een bijzondere naam"
  "Zeker mevrouw, hij hoort er maar trots op te zijn"
Ik geef er geen aandacht aan en geniet nog steeds van het groene landschap om me heen.

[SpydeR]

kan je geen boek uitbrengen??

m2
Zou fantastisch zijn. Tis alleen nog lang niet genoeg voor een boek vind ik

ik koop m iig

en ik ook :P

[Luc]

Mooi.

kunnen jullie er een kopietje van maken en naar mij sturen :P

[LC]

Mooi.

kunnen jullie er een kopietje van maken en naar mij sturen :P

Geen gekopieer bij mijn verhalen hoor  ;)

Tot nu toe is alles gewoon helemaal gratis, doe het immers voor mijn plezier

[LC]

Zwarte Gronden

Een beetje schuchter zet ik mijn eerste stappen in het land dat de Wereld wordt genoemd. In plaats van het zachte groene gras dat ik de laatste paar dagen onder mijn voeten heb gevoeld, voel ik nu de dorre grond en het kleine beetje gras dat er nog staat hoor ik onder mijn voeten knisperen. Niet meegaand, maar kapot zodra iemand er op trapt. Mijn dalmatiër is er zo te zien ook niet gerust op, zijn staart hangt triest tussen zijn benen. In niks herken ik de vriend waarmee ik de laatste dagen ben opgetrokken. Ik geef hem een aai over zijn kop. Misschien geeft hem dat nog een beetje hoop. Het lijkt effect te hebben want in zijn staart begint weer leven te komen. Samen stappen we in het land waar wij nooit van wisten, de Wereld. Niet wetende wat daar in de verte ligt en wie we daar gaan tegenkomen. Zullen we wel iemand tegenkomen?...

[LC]

Het station 5

  "Heeft u er bezwaar tegen als ik de coupé even verlaat?", vraagt de man opeens.
"Maar natuurlijk niet meneer", klinkt het antwoord."Gaat u gerust uw gang."
De man vertrekt en laat mij achter met de vrouw en mijn gedachten. Ik schenk geen aandacht aan haar.

"Waarom heb je de hele reis nog niks tegen ons gezegd, jongeman?", begint de vrouw opeens. Ik kijk haar even vluchtig aan, geef een sarcastische glimlach en draai mijn hoofd weer weg. Terug naar het groene weiland.
Het schijnt genoeg voor haar te zijn, ze houdt wijs haar mond en wacht zo te zien wanhopig op de terugkomst van de man. Na 5 minuten wordt haar wachten beloond, wanneer de man fluitend de coupé weer binnenstapt.
"Elkaar een beetje leren kennen?", vraagt de man aan de vrouw, alsof hij mij al jaren kent.
De vrouw houdt haar mond, ze zal wel antwoorden in gedachten. Maar niemand die het schijnt te horen.

De man dooft zijn zoveelste sigaret en buigt zich naar mij toe. "Houd je goed vast.", fluistert hij in me oor. Hij staat op en grijpt naar de noodrem. Met een akelig gepiep van de blokkerende wielen komt de trein tot stilstand in een groen landschap. De man gaat weer zitten, een glimlach op zijn gezicht. Genietend.

[Lies]

meer meer meer! :)

[LC]

Het komt er ooit es een keertje aan  ;)

[LC]

Om jullie dan maar even zoet te houden, Deel II van Zwarte Gronden.

Zwarte Gronden II

In de stromende regen lopen mijn reisgenoot en ik een beetje dralend rond in dit onbekende land. Soms stoppen we even, kijken of  rond of er misschien een teken van leven is. Er zijn geen huizen, geen mensen. De grond hier is nog even verdord en zwart als een paar dagen geleden. Ik vraag me af waarom? Wat stond hier vroeger? Heeft hier ooit iets gestaan? Toch heb ik het gevoel dat het landschap begint te veranderen. Het vlakke land lijken we achter ons gelaten te hebben, want de grond wordt heuvelachtiger. Het is elke keer een hele klim om de top van zo'n heuvel te bereiken, als ik geen hoop had op een andere wereld achter een heuvel was ik blijven liggen. Maar de hoop blijft er, maar wordt weer keihard de grond ingeboord als ik de heuvel afloop naar een diep dal, even zwart en droog als wat we al een paar dagen zien....

[LC]

Volgend deel van Station staat op papier, nu alleen nog typen

[Marloes]

oke :)