Opdracht 3: Wie is ... de moordenaar?

[*marianne*]

Plots klinkt vanop zolder muziek. Iedereen schrikt wakker en kijkt elkaar aan, maar niemand doet iets, zelfs yolanda laat haar stift vallen en kijkt Robert aan. Robert ziet er maar vreemd uit met nepsnor, baard en valse horentjes van zwarte stift. Iedereen was er, op het eerste zicht. Een enkele ziel krijgt zijn moed terug en gaat op verkenning. De deur naar de trappenhal schreeuwt om geopend te worden. Wie weet wat er ging gebeuren. Ik beklim de stoffige trap, maanlicht maakt een schouwpel van stofdeeltjes die door de traphal spoken. De muziek wordt steeds harder en harder. Plots besef ik dat dit geen muziek is... Dit is iemand die probeert te zingen... met NADRUK op proberen.
Met bibberende hand rijkt men hand naar de deurknop, de deur gaat gemakkelijker open dan ik dacht, het schouwspel dat zich voor men ogen afspeelde zou ik nooit vergeten.

Jeez, loop jij altijd zomaar een badkamer in zonder te kloppen????

[Ulysses]

*Rent naar Poltergeist, doet hem een zak over zijn hoofd en neemt hem mee* :o

*Ergens aan de andere kant van het huis, waar het stil is, laat ze hem op een bed zitten en haalt de zak over zijn hoofd vandaan...* :-\

"Wil je misschien praten over deze trauwmatische ervaring??"  :-[

[vieffan]

aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa


*rent weg  knalt hiermee op een donker figuur*

zonder nog verder ren ik verder,          achter me hoor ik nog net robert gillen

[poltergeist]

Nadat de zak van men hoofd is kijk ik woest om me heen en zie Yolanda wreed kijken, verlicht door het maanlicht dat achter haar straalt. Ik hou het niet meer en duw haar recht achteruit, met een sierlijke boog valt ze oor het raam. Ze kon zich nog net vastgrijpen aan de randen van het raam, maar ik zag het niet, ik was al terug helemaal beneden. Christien botste nog tegen me aan, maar die rende verder zonder een woord te zeggen... hoe durft ze! Ik zal ze leren

[Ulysses]

zonder nog verder ren ik verder,

Eerst heeft ze visioenen..
Nu praat ze ook al als zo'n medium... :-\

Volgens mij worden de gebeurtenissen in dit huis haar teveel... :-[


Hoewel er nog steeds MAAR ÉÉN dode is... :-\

[Ulysses]

 :o Wil iemand me trouwens weer ff naar binnen helpen... Ik ben genoeg gevallen voor één dag denk ik zo.. :-\

[poltergeist]

De donkere figuur sluipt verder en ziet plots Marloes haar handen onder het bloed! Ik besluit om achter het hoekje te wachten. Ik zie haar ee ngroot mes nemen! Zou ik binnenvallen? Nee, dat is nog te vroeg, ik wil haar op heterdaad betrappen! Plots zwiept het mes en landt op... een augurk

....

LEER EEN HAMBURGER MAKEN ZONDER KETCHUP TE MORSEN.... en waarom zo'n groot mes voor een augurk?
Ach, gelukkig had ik nu de keuken gevonden. Snel besloot ik in de koelkast te kijken en zag daar tot men verbazing nog wat lekkers dat was blijven liggen en dat niet vervallen was.

[Ulysses]

Een huis, niet wegkunnen, een moordenaar...

Tsja, dan zal ik ook maar via de regenpijp naar 't dak klimmen hè?? ;D


Hier zit ik dan, op 't dak.. Ik kon m'n lol niet op.. Lekkere dag dit... en net als je denkt dat je alles gehad hebt...



REGEN!!  >:(


*Uit pure frustratie en inmiddels ook een beetje uit gewoonte springt Yolanda vervolgens een van de schoorstenen (=ironisch genoeg weer een donker gat) in..*

*Ze heeft eindelijk eens geluk, hij is van een haard van de zolder en dus komt ze er zonder al te veel kleerscheren vanaf* :)


"Oewww, een kist!.."

[hillo]

Voor alle duidelijkheid nog even aan de recherche:

Je kan maar 1 naam gokken, anders is het natuurlijk te makkelijk ;)

[Ulysses]

1 Naam? Whaha, lukt ze nooit! Stakkers... 't blijven smerissen.. ;D

Maja, wordt het niet es tijd dat een hoofdpersoon wat onderneemt, ik ben al die bijna dood ervaringen in een huis vol met levenloze mensen wel een beetje beu, er mag wel weer es wat gebeuren, Luc z'n karkas begint al te stinken.. :-\

[poltergeist]

Uit verveling ga ik naar de grote balzaal, waar een antieke piano staat. Onder het motto "don't shoot at the pionist" komen de eerste noten. Plots waait er een deur open, in de deuropening wordt nog net het silouwet zichtbaar van iemand die duidelijk ergens in een dump plek zat...

[Ulysses]

*Klopt het stof van de zolder en het roet van de schoorsteen van zich af en kijkt verdwaast in 't rond* ::)

"Wow jij speelt al bijna net zo goed als Robert in ik dansen..." :-\

"Wat heb je trouwens een leuke stifttekening op je gezicht, staat je goed, zo'n circus snor, past wel bij je pianospel, dat kan je ook niet serieus nemen.." ;D

[poltergeist]

Daar is ze weer, het irritante geval met een plastiek zakje. ZIJ WAS HET DIE ME PROBEERDE TE VERMOORDEN. Nu had ik er genoeg van. Ik graaide in mijn broekzak en smeet met alles wat ik vond.

Het touw had niet veel nut, de lodenpijp viel met een luide knal naast haar voeten, de steeksleutel miste haar oor net en het dolk pronkte nu in het oog van een oud schilderij. Ik graaide nog 1 keer en vond het laatste voorwerp. Het pistool.
Ik mikte, kreeg haar in het vizier en uiteindelijk schoot ik.
Ook het pistool miste haar hoofd en kletterde nu naast de lodenpijp neer. Yolanda zat geeuwend van de voorstelling aan het genieten. Plots kreeg ik een flashback naar men jeugd toen ik nooit bij baseball werd gekozen...

Maar plots was ik daar weer, helemaal bewust van het hier en nu.

[Ulysses]

"Is het nu mijn beurt?? Met mijn 12 jaar honkbal ervaring kan ik denk ik WEL raken.." :)


Bovendien, als je zo erg niet kan mikken, kan je haast geen moordenaar zijn.. :o

Geziene je schietkunst lijk je me een eerder smeris... ;D

"Wat heb je trouwens tegen mijn plastik zakje?? Hij heeft een naam hoor!@"

[poltergeist]

De tijger 360...noemt zo jou favoriete plastieke speeltje?

Terwijl ik haar verder afleidt graai ik nog 1 keer en vindt het grote kartonnen bord, ik frisbee het naar haar en raak haar plastieken zakje, dat in grote snippers wegfladdert (ik was altijd goed in frisbeeen). Met een indrukwekkende achterwaardse salto, waarschijnlijk van de grootste moordenaar ooit geleerd, beland ze echter weer op 2 benen.

Het ultieme gevecht naderde, ergens ver weg speelde er dramatische muziek, de grote climax...