Opdracht 21 (Finale): Seven + One

[hillo]

Foto 1 is voor de piramide:



De code dient foutloos ingevoerd te worden. Enkel de titel geldt, dus niet 'opdracht ..:'

[Juudith]

Goed, het is in ieder geval Dan Brown... Dus ik zou zeggen Wie is de Moordenaar of zo :P Maar ik geef dat nog niet als antworod

[hillo]

geef het antwoord maar in het rood, ondertussen wat rondlopen en foto's kijken misschien? :P

[Juudith]

Wie is ... de moordenaar

Nu wil ik alle andere foto's zien

[hillo]

Nog 6000 te winnen, dit is niet goed.

Foto 2 -> De kolossus ->

Foto 3 -> De tempel ->

Foto 4 -> De tuinen ->

Foto 5 -> De vuurtoren ->

Foto 6 -> Het mausoleum ->

Foto 7 -> Het beeld ->

[Juudith]

2: Mollenmania
3: Het rode scherm
4: Kijk, een mol
5: De trein, bus en auto
6: Het cellencomplex
7: Kettingreactie

[hillo]

2: Mollenmania
3: Het rode scherm
4: Kijk, een mol
5: De trein, bus en auto
6: Het cellencomplex
7: Kettingreactie

2 en 4 zijn niet correct gespeld, dus nog 5000 te winnen, de rest is goed

1, 2 en 4 moeten nog

[Juudith]

2: Mollenmania!
4: Kijk, een mol!

[Juudith]

1: Dilemma's

[hillo]

2 en 4 zijn juist, 1 niet

nog 4500 :P

iedereen in het dorp wordt trouwens alweer wat blijer :P
alleen mario is nog onder invloed, misschien dat de laatste iets kan veranderen?
en denk eraan he, zodra de laatste geraden wordt begint deel 3 en is 'de man' weg. Hij heeft belangrijke info

[Juudith]

*gaat naar 'de man'*

[hillo]

toevallig is ie waar je de laatste code invoerde, dus t is goed :P

De man heeft een kap op en spreekt zacht, maar duidelijk genoeg...

"Heb je het wereldwonder gezien? Zeg me wat het is en ik vertel je een verhaal.. Over het drama omtrent dit kunstwerk..."

[Juudith]

Zegt: "Ik denk dat het Atlantis is, duistere meneer"

[hillo]

De man begint: "In een ver, ver verleden, nog voordat Adam en Eva de mens ter wereld brachten, leefden er al 16 mensen op deze aardbol. Ze leefden heel gelukkig met z'n allen en kenden geen ruzies of oorlogen. Van hen was Giorgio de leider. Velen jaren van welvaart verstreken en toen brak de dag aan dat Giorgio ernstig ziek werd. Hij begreep dat zijn leven spoedig zou eindigen en daarom moest hij zijn opvolger aanwijzen. Elk van de 15 inwoners wilde dat natuurlijk erg graag worden en Giorgio kon geen keuze maken. Daarom besloot hij een wedstrijd te organiseren. De inwoners moesten zich verdelen in 8 groepen: één groep van 3 personen, vijf groepen van 2 personen en twee groepen die bestonden uit eenlingen. In het dorp leefden onder andere 3 hartsvriendinnen: Christien, Elise en Judith. Zij werden dan ook de groep van drie personen...

De taak die elk van de 8 groepen kreeg was het bouwen van een locatie, zo mooi en zo prachtig, dat het heuse kunstwerken waren die tot in de verre toekomst bezichtigd moesten worden. Elk team ging aan de slag en zo ook het meidentrio. Zij besloten een prachtige stad te gaan bouwen...

Opnieuw verstreken jaren en op wonderbaarlijke wijze bleef Giorgio maar in leven! Het was alsof de goden besloten hadden dat hij nog een taak te vervullen had! Op een gegeven moment waren alle bouwsels afgebouwseld en waren de Acht Wereldwonderen ontstaan! Nu was het tijd voor Giorgio zijn beslissing te nemen en het leven te laten voor wat het was! Toen pas werd duidelijk wat deze wedstrijd teweeg gebracht had. Elke groep inwoners vond uiteraard dat hun bouwwerk het mooist was van allemaal en zo maakten ze allemaal kennis met een nieuw fenomeen: de ruzie. Iedereen schreeuwde door elkaar en schold elkander uit. Het meidentrio vond dit maar niks en zonderde zich zo veel mogelijk af. Zij konden toen ook nog niet weten wat hen boven het hoofd hing......

Toen Giorgio achtereenvolgens een prachtige piramide, een al net zo mooie vuurtoren, een oogverblindend mooie tuin, een kolossale kolossus die rijkdom en macht uitstraalde, een vredig mausoleum en een geweldige tempel had bekeken bevond hij zich naar het allerlaatste Wereldwonder. Deze stad, die niet zomaar een stad was (het werd vernoemd naar het eiland waar het zich op bevond, want deze stad 'dreef' op het water) maakte zo'n geweldige indruk op hem dat zijn oogjes ervan begonnen te twinkelen. Dit bleef niet onopgemerkt voor de inwoners en de 12 die niet hadden meegewerkt aan deze stad beseften dat hun kans om te winnen nihil was. Giorgio was al redelijk overtuigd van de keuze die hij moest gaan maken, maar verkondigde er toch nog een nachtje over te willen slapen. Dit bleek geen goede beslissing te zijn geweest.....

Die nacht was het hele dorp rustig. Tenminste, zo leek het. De waarheid was iets anders. Iedereen behalve Christien, Elise, Judith en Giorgio hadden zich verzameld bij het huisje van Mario. Elk van hen wist dat ze iets moesten doen omdat ze anders geen kans zouden maken om leider te worden. Het plan was al gesmeed en het moest enkel nog uitgevoerd worden... Ze begaven zich daarom richting de luxieuze villa waar het meidentrio die nacht verbleef en verstoorden hen ruw uit hun slaap! Met hooivorken en brandende fakkels werden ze gedwongen naar buiten te gaan en daar nam Mario het woord: "Ik wéét dat een van jullie een verrader is. Ik wéét dat een van jullie er alles aan heeft gedaan om ons dwars te zitten. Ik wéét dat een van jullie een mol is!" De drie vrouwen schrokken, maar diep in haar hart wist één van hen dat het klopte. Zij was inderdaad een mol, ingezet door Giorgio om controle te houden over het volk en te zorgen dat ze in harmonie zouden blijven leven. Als haar identiteit bekend zou worden zou zij onmiddelijk worden verwijderd en zouden ongeluk en rampspoed over het volk verspreid worden. Christien, Elise én Judith wisten niet wie van hen de mol was, maar wisten dat een goede vriendin gevaar liep. Elise riep: "Zeg ons wat je wilt!" Mario gniffelde en zei: "Verlaat ons volk, en keer nooit meer terug, jullie verdienen het niet hier met ons te leven en leiders van ons volk te worden!" Christien barstte in snikken uit en ook Judith kon haar gezicht niet onbeweend laten. De drie vrouwen wisten echter ook dat ze wel moesten gehoorzamen als ze bij elkaar wilden blijven en zo verlieten zij voor eens en voor altijd het dorpje der Wereldwonderen. Meteen toen ze vertrokken waren stapte Marianne naar voren en sprak een spreuk uit over het Achtste Wereldwonder: Atlantis. Het eiland met de prachtige 'drijvende' stad begon hevig te trillen en werd daarna overkoepeld door grote golven water. Een paar seconde later was er niets meer van te zien.....

Toen Giorgio de volgende ochtend vernomen had wat er gebeurd was riep hij zijn inwoners bij elkaar en sprak: "Stelletje dwazen dat jullie zijn! Gunnen jullie mij mijn rust niet? Geen van jullie bouwwerken was net zo mooi als datgene wat zich nu op de bodem van de zee bevindt! Stuk voor stuk zal ik jullie vervloeken! Eeuwig zullen jullie leven, eeuwig in dit dorpje! En telkens weer opnieuw zullen jullie moeten herbeleven hoe het is om te verliezen, om af te vallen! Want jullie waren het niet waard te winnen. Jullie hebben niet genoeg opgelet, in tegenstelling tot de drie dames die jullie zo wreed hebben verjaagd! Hiervoor zullen jullie vervloekt raken, net zolang totdat deze vloek verbroken wordt. Want pas wanneer de drie meisjes jullie vergeven hebben, dan pas kan ook ik jullie vergeven..." En nadat hij deze woorden uitgesproken had verdween hij in het niets.........."

[hillo]

Deadline deel 2: zondag 15.00