Chapter 3: Taken

[poltergeist]

Previously on Hunted
Nadat Hilje gezocht wordt wegens moord is hij op de vlucht voor de politie. Maar Yolanda, een agente, zet alles op alles om hem te vatten.

10 uur gezocht
Robin had geen idee waar hij was. Het had ook geen zin om het te weten, niets had zin in deze wereld. Wanhopig wreef hij met zijn handen door zijn zwarte haar. Geen enkele gedachte spookte op dit moment door zijn hoofd, niet dat er iets was om aan te denken. Niet sinds Elise in ieder geval. Hij lette zelfs niet op de relaxte muziek die zacht uit de speakers kwam. Hij had zelfs geen last van de rook die als een mistbank doorheen de coffeeshop verwaaid was geraakt.
Uiteindelijk besloot hij dat het veel te vroeg was om al wanhopig stoned te worden en liep hij naar buiten. De wereld tegemoet, de wereld die hem zo had uitgespuwd. Wat zou er gebeurd zijn als er geen brand was geweest? Wat als zijn baas hem geloofd had, of ten minste Elise? Wat als hij die ene persoon had kunnen vinden die zijn onschuld had kunnen bewijzen? Maar het was te laat, er was geen als in dit bestaan. Nu gold er enkel het heden.
Hij stapte zonder omkijken de weg over waardoor een auto moest uitwijken en net geen vuilnisbak omverreed. Maar Robin lette niet op de tierende man, wat kon het hem schelen? In plaats daarvan bleef Robin even staan voor een tv-winkel om een nieuwe joint op te steken. Hij keek even in de vlammen die uit zijn aansteker kwamen, het leven was gebaseerd op ironie.
Op de vele tv's in de winkel was het ochtendnieuws te zien, zelfs het geluid kon men vanaf de straat horen. Robin wist niet waardoor het kwam, vast omdat hij toch niets anders te doen had, maar hij bleef voor het raam staan. Hij trok nog eens aan zijn joint toen men net aan het volgende onderwerp begon.

'... gekend van onder andere Peking Express kwam in opspraak toen Levi de zender voor zijn eigen doeleinden ging gebruiken. De heer Levi loofde een beloning uit als men ene Hilje Verheyen zou vinden. Nu blijkt dat deze Verheyen hoofdverdachte is op de stiefzoon van Levi. Levi heeft zich al uitgebreid verontschuldigd. Hij zegt spijt te hebben omdat hij de televisie zo heeft misbruikt maar zei er wel bij dat de beloning blijft staan. Zijn stiefzoon is hem meer waard dan een boete, zo zei hij. Volgens hem zou de politie niet snel genoeg handelen. We moeten het hem nageven, door het razend populaire programma "Hunter" is het onderzoek in een stroomversnelling geraakt. Hilje is al op talrijke plekken gespot. Toch raad de politie voorlopig af om op zoek te gaan naar Hilje. Eerder deze dag sloeg hij een politieagente neer met een glazen fles in een poging om het bewijsmateriaal tegen hem te vernietigen. De politieagente is ondertussen aan de betere hand en is al weer aan het werk.
Wij geven vast nogmaals het signalement van de politie. Wij benadrukken dat deze man gevaarlijk kan zijn. Hilje is 1.80m, heeft bruin haar en heeft waarschijnlijk kleine glaswondjes in zijn armen. Het is mogelijk dat hij een ziekenhuis moet zoeken.'


Robin geloofde zijn ogen niet. De joint viel uit zijn hand en tuimelde op de grond. Hij kon alleen maar naar het gezicht kijken dat vanaf tientallen tv's op hem neerkeek. Daar stond hij, de enige man die hem op de dag van de brand van een alibi had kunnen voorzien. En nu werd hij zelf gezocht. Dit was geen toeval, dit was het lot. Terwijl men op tv nogmaals benadrukte om vooral niet de 25.000€ na te jagen trapte Robin met zijn schoen de joint uit en liep verder. Zijn tred was vaster, zijn pupillen waren doelgericht. Ergens in hem wakkerde er weer een vlammetje levenslust op, hij had weer een doel in dit leven. Hij keek op zijn horloge en zag dat hij net op zijn zou zijn voor de bus van half 9 naar Amsterdam.


'Colombia kent vele landschappen. Van woestijnen tot ondoordringbare jungles.'
Marloes keek de cameraman geërgerd aan.
'Moet je nu echt je speech voor Art schrijven als we aan het liften zijn? Je leidt ons af weet je!'
De cameraman keek eens vuil naar Marloes en ging verder met in zichzelf mompelen van zinnen. Ook hij had last van de hitte en van een gebrek aan goed voedsel. Bovendien waren ze al een halfuur gestrand in een godvergeten oord. Net toen de cameraman zijn notitieboekje wou bovenhalen om de perfecte intro op te schrijven was het Marloes die hem dwong dat uit te stellen tot een later moment. Gelukkig kwam er net op tijd een auto aanrijden die een gevecht tussen de cameraman en Marloes vermeed, of ten minste uitstelde.
'Kijk Jorg! Een auto! We zijn gered!'
Marloes begon al druk heen en weer te huppelen. Zelfs een klein vreugdedansje kon er vanaf.
Jorg keek haar aan en besloot dat het genoeg was. Meer dansende Marloes kon hij niet aan. Het was daarom dat hij zich voor de auto smeet en zo de chauffeur dwong om op de rem te gaan staan. De auto wist maar net op tijd te stoppen, een tiental centimeter verder en hij zou Jorg overreden hebben. Maar niemand die dat op dit moment doorhad. Dit was hun redding. Jorg begon in zijn beste Spaans, een mengeling van Nederlands, Engels en Frans, te vragen of ze mee mochten met de man. Marloes wachtte bang af, dit kon wel eens het einde betekenen van hun Peking Express.
De minuten kropen voorbij, seconden leken uren. Marloes kon de spanning niet aan, waarom had ze net Jorg deze ligt laten regelen! Als hij iets regelde ging er altijd wel iets mis. Ze was de keer nog niet vergeten dat hij een verkeerde eindbestemming tegen een chauffeur had gezegd. Uiteindelijk keek Jorg op en Marloes hield haar klaar voor het verdict.
'Loesje! We mogen mee! Hij zegt dat we mee mogen!'
Marloes kon haar oren niet geloven. Haastig kroop ze in da wagen, bang dat de chauffeur plots van gedachten zou veranderen. Toen ze het portier dichtsloeg kreeg Marloes pas de chauffeur in de gaten, ze had meteen door dat dit geen gezellig ritje worden. Een oude man met een grijze baard keek haar grijnzend aan van kop tot teen, met uitzonderlijk veel belangstelling voor het tussengedeelte. Marloes keek naar achter om steun te zoeken bij Jorg, maar ook in zijn ogen kon ze zien dat hij niet op zijn gemak was. En al snel zag ze waarom. Op de achterbank lagen een stuk of 8 ongeladen geweren.
'Westerlingen veronderstel lik?' zei de oude man terwijl hij de auto flink liet optrekken.
'Ja, we zijn op weg naar Pasto' zei Jorg, terwijl hij de loop van een van de jachtgeweren een tikkeltje van richting veranderde.
'Ik vrees toch dat we een kleine omweg moeten maken voor we naar Pasto kunnen, jongens.'
Marloes keek Jorg aan. Ze zag onmiddellijk dat de ongerustheid in zijn ogen was omgeslagen in angst.
'En waarom is dat?' Vroeg Marloes met een onvaste stem.
'Wel, omdat ik zoiets moois toch niet kan laten schieten? Bovendien brengen Westerlingen behoorlijk wat geld op.'
De man grijnsde naar Marloes en legde zijn hand op haar knie. Ze sloeg de hand van haar af en probeerde het portier open te doen, maar dat was op slot. De man keek het drietal grijnzend aan toen ze een poging deden om uit de wagen te ontsnappen. Hij stak zijn hand onder de bestuurderszetel en nam er een pistool van onderuit. Hij richtte het op Marloes terwijl hij grijnzend zei: 'Ik vrees dat ik jullie zal moeten kidnappen.'


Yolanda had erop gestaan om te blijven werken nadat Hilje haar had aangevallen. Ze was nu vastberadener dan ooit om hem te pakken. Ze zwiepte de leren riem op het bureau van de technische recherche.
'Hou jij van leder Martin?'
Martin zette een kistje om vingerafdrukken te nemen op het bureau en keek Yolanda speels aan.
'Sorry Yolanda, ik speel liever met chocolade saus en slagroom.'
Yolanda keek hem met een veelzeggende blik aan.
'Allebei?'
Ze opende het kistje en nam er een borstel en een potje met poeder uit en keek toen de kamer rond.
'Verdorie, ik ben mijn fototoestel vergeten, als jij dat nu eens voor mij zou halen Martin?'
'Ik ben je slaafje niet!'
'Nog niet, nee'
Martin lachte hatelijk naar Yolanda en ging naar achteren om het toestel te gaan zoeken.
Yolanda keek achter zich toen ze de deur hoorde dichtvallen. Van Martin was er geen spoor meer. Snel nam ze een zakdoek en begon ze over de riem te wrijven. Net toen ze de zakdoek weer in haar broekzak had gestoken kwam Martin binnen met het fototoestel.
'Al iets gevonden?'
'Wat denk je nu van mij? Ik heb keurig op je gewacht, net zoals de regels het voorschrijven. Ik zou toch niet willen dat je mist hoe we de moordenaar pakken?'
Martin nam de borstel en begon de riem af te borstelen. Het witte poeder vormde enkel witte strepen op de riem.
'Verdomme! Enkel afgeveegde vingerafdrukken! Hier zijn we niks mee!'
Martin smeet kwaad de borstel weer in de doos.
'Kalm aan Martin, we vinden hem wil.'


15 uur en 42 minuten gezocht
Robin keek naar de sigaret die hij in zijn handen had. Het was al even geleden dat hij dit nog gerookt had. Maar nu hij weer een doel in zijn leven had, had hij zichzelf beloofd om te stoppen met joints te roken. Vanaf nu was het gedaan met dagdromen. Hij trok aan zijn sigaret en wandelde verder over de Nieuwmarkt. Hij wist dat hij slechts een illusie najaagde, maar in liefde en oorlog was alles toegestaan, en vermits dit van allebei een beetje was geloofde hij er rotsvast in dat het hem zou lukken. Nog een paar straten, hield hij zichzelf voor.


Hilje voelde hoe de wind hem door elkaar schudde, maar hij trok er zich niets van aan. Dapper ging hij verder. Hij trok zijn lange jas dichter tegen hem aan. In een winkelruit zag hij zichzelf. Lijkbleek van een gebrek aan slaap en met een nieuw blond kapsel zodat niemand hem zo snel zou herkennen. Het ging steeds moeilijker, steeds vaker betrapte hij zichzelf erop dat hij zich op niets focuste en dat hij zomaar door de stad doolde. Bij het minste geluid keek hij snel om zich heen, op zoek naar een nieuw probleem. Hij negeerde de zwarte vlekken voor zijn ogen, hij moest hier weg, hier waren mensen die hem aankeken. Mensen die hem ongetwijfeld zouden herkennen.
Met een klap kwam Hilje neer op de straatstenen. Hij wist dat hij op de grond lag, maar hij had de klap niet gevoeld. Hij zag alleen maar zwart voor zijn ogen, en zo mocht het ook voor hem zijn, eeuwig zwart.

'Yo, hallo, hey kerel, word eens wakker yo!'
Mark porde steeds minder voorzichtig met zijn schoen in de zij van Hilje. Uiteindelijk rolde Hilje omver en lande op zijn buik. Hij zag enkel een witte waas voor zijn ogen.
'Is alles goed met je jongen?'
Mark keek Hilje aan. De man die nu voor zijn voeten lag was lijkbleek en had duidelijk de nacht op straat doorgebracht. Moest hij deze zwerver wel recht helpen? Wie weet wat voor enge ziektes hij erdoor kon krijgen.
'Prima, het.. het gaat wel' wist Hilje uit te brengen. Hij krabbelde recht op zijn knieën en uiteindelijk wist hij met wat hulp van Mark, die zijn angst had overwonnen, om op zijn benen te staan.
'Je moet echt naar een dokter.'
'Nee, het gaat wel, ik voel me al veel beter'
Hilje voelde zich steeds beter. Hij kon Mark nu al met vage vormen onderscheiden van de rest van de straat. Ook wist hij zelf op zijn benen te staan.
'Maar man, kijk eens naar je gezicht, je ziet er niet uit! Hoe heet jij eigelijk? Ik herken je precies van ergens...'
Dat was voor Hilje het teken dat hij moest handelen. Hij draaide zich bruut en rende weg. Even zag hij de zwarte vlekken weer voor zijn ogen, maar hij dwong zichzelf om ze te verdringen. Dit was niet het moment om flauw te vallen. Mark kon Hilje alleen maar verbaasd nakijken. Maar toen kreeg hij door wie er van hem weg sprintte en zette hij de achtervolging in.
'Jij bent Hilje!' riep hij tegen niemand in het bijzonder. Toen hij mensen rondom hem verbaasd zag opkijken zweeg hij, uit vrees dat iemand hem had gehoord en zelf achter Hilje aan zou gaan. Hilje was nog niet ver, hij zou hem makkelijk inhalen. Hij draaide de hoek van de straat om en zag nog net hoe Hilje de metro indook. Snel volgde Mark hem. Voor vriendelijkheid was er nu geen tijd. Hij duwde mensen met boodschappentassen en kinderwagens opzij zodat hij plaats had om de roltrap af te lopen. Hij sprong over de ticketcontrole en haastte zich achter Hilje aan, maar die was al bijna opgegaan in de massa. Nog net zag hij in de verte een zwarte jas de eerste metro instormen. Als een haas dook Mark de overvolle metro in. Hij duwde ruw alle mensen opzij, hij keek om zich heen, maar Hilje kon hij nergens vinden.
Maar plots zag hij hem weer, hij liep weer op het perron, de klootzak was uitgestapt!
Net op dat moment kondigde een stem aan dat ze gingen vertrekken. Mark duwde een klein jongetje zo ruw opzij dat die op de grond viel en haastte zich naar de deur. Hij stormde de deur uit maar net op dat moment botste hij tegen iemand op.
'Ik heb geen tijd voor deze spelletjes eikel!' zei de man, en hij duwde Mark bruut achteruit. Mark stommelde verdooft de trein in, hij wist niet wat hij meemaakte. Net op dat moment gingen de deuren dicht en Mark kwam klem te zitten in de deur. Zijn arm en been bungelde nog naar buiten toen de metro vaart begon te maken. Hij keek de man die hem had geduwd aan en constateerde tot zijn verbazing dat het Hilje zelf was.
'Jij klootzak!' , schreeuwde Mark maar Hilje stapte zonder omkijken verder. Mark kon zijn arm en been net op tijd in veiligheid trekken voordat ze de tunnel in zouden razen.

1 dag en 45 minuten gezocht
Yolanda schoot wakker uit haar dutje toen de telefoon veel te hard rinkelde. Ze vervloekte de beller nu al en kroop met veel moeite uit de sofa waar ze in slaap was gevallen.
Wisten de mensen dan niet dat ze rust nodig had na haar hersenschudding?
'En welke klootzak is dit?'
'Je bent weer de vriendelijkheid zelve Yolanda. Maar ik vergeef je. Normaal zou ik je niet storen met je hersenschudding enzo, maar dit moet je horen.'
'Martin? Ben jij dat? Wat heb je nu weer uitgestoken dat niet kan wachten tot morgen?'
Yolanda liet duidelijk een zucht horen terwijl ze met de telefoon naar de keuken liep om iets te drinken te zoeken.
'Jezus, en ik dacht dat jij een ochtendhumeur had, vergeleken met dit ben jij 's morgens de vriendelijkheid zelve.'
'Kom ter zaken Martin'
Yolanda had net een glas melk opgepakt en begon te drinken, als het op was zou ze neerleggen. In haar ooghoek zag ze dat het 23.00 uur was.
Het bleef stil aan de andere kant van de lijn. Martin wilde duidelijk de spanning opbouwen. Uiteindelijk klonk zijn euforische stem aan de andere kant van de hoorn.
'Yolanda, ik ben erachter gekomen wie Bram vermoord heeft.'
Het glas melk viel op de grond in duizenden stukken uiteen.

Volgende keer in Hunted
Chapter 4: In memoriam
Het lot brengt 2 verloren zielen bij elkaar. Verder maken Yolanda en Martin moeilijke momenten mee nu de ontknoping van de moordenaar dichter is dan ooit. Bovendien doet er zich een onthutsende onthulling voor die doden zal eisen.

Wie vermoorde Bram?
U heeft 2 weken om erover na te denken. Laat alle puzzelstukjes in elkaar vallen en ontdek het motief en de dader. Hunted is er na de examens weer.

[Marloes]

Keep up the good work ;D

[Ulysses]

Keep up the good work ;D

Idd! ;D

[WIDMJokertje]

Wie heeft mij vermoord?  8)

[Ulysses]

Wie heeft mij vermoord?  8)

Ik zou 't niet weten.. Hoewel m'n alter ego er meer van lijkt te weten.. Ik ontken alle feiten! Het was Hillo! ;D

[WIDMJokertje]

Dat hele verhaal is dus wel mooi helemaal op mij gebaseerd he  8)

[Ulysses]

Dat hele verhaal is dus wel mooi helemaal op mij gebaseerd he  8)

Op je dood ja.. Maar als de wereld pas om je draait als je dood bent, ben je volgens mij niet zo heel goed bezig hoor.. ;D

[WIDMJokertje]

Nou daar kan ik toch ook niets aan doen  :-X

[Ulysses]

Nou daar kan ik toch ook niets aan doen  :-X

Sja, Polt zal jou niet zonder reden dood hebben laten gaan.. Net als dat ik niet zonder reden evil ben.. ;D

[Mollemaarten]

Nou daar kan ik toch ook niets aan doen  :-X

Sja, Polt zal jou niet zonder reden dood hebben laten gaan.. Net als dat ik niet zonder reden evil ben.. ;D

Volgens mij ben jij niet evil, ben je slechts een beetje wannabevil ;)
Maar, hij is weer mooi Polt!

[hillo]

Yolanda is gewoon een Jaloerse B*tch :P Geen wonder dat ik je gedumpt heb...

[Ulysses]

Yolanda is gewoon een Jaloerse B*tch :P Geen wonder dat ik je gedumpt heb...

Jaloes waarop?? :P

[poltergeist]

Volgende week:

De SEIZOENSFINALE van Hunted.

In een dubbelaflevering (In memoriam part 1 en In memoriam part 2) komen we eindelijk te weten wie de moordenaar is. Verder zullen er antwoorden komen, maar zoals gewoonlijk komen er dan ook meer vragen bij.
Zeker is dat niet iedereen levend uit dit slotstuk zal komen, weddenschappen kunnen nu beginnen.

Daarna zal Hunted in een zomerstop gaan van X aantal weken, om daarna terug te komen met gloednieuwe afleveringen.