Robins nachtelijke improvisaties

[alfroj]

Op een station in Zagreb
Robin          See the blind man shooting at the world zegt:
ok
ik kwam em tegen op station in Zagreb
om 2 uur 's nachts

Irving zegt:
woa

Robin          See the blind man shooting at the world zegt:
had em bijna niet herkend
met lange regenjas en hoed
maar plotseling, out of nothing, sprak hij
"vreemdeling! hoe durft u hier te vertoeven op dit duivelse tijdstip!"
niet begrijpend keek ik hem aan
"hoe weet u dat ik nederlands spreek?" vroeg ik

Irving zegt:
ik ga er even voor zitten

Robin          See the blind man shooting at the world zegt:
Alex sprak met een stem zoals niemand die van hem kende
"Riazor, of mag ik Robin zeggen"
"ik weet alles van je"
Alsof ik in een freestyle battle verloren had van Maarten Ducrot keek ik hem aan
"maar Alex... wat heeft dit te betekenen?"
Hij knipperde niet met zijn ogen
Hij stapte uit de schaduw, die hem leek te volgen waar hij ging
Beter gezegd: hij wás de schaduw
Weer sprak de stem, die nauwelijks uit hem leek te kunnen komen
"Robin, ik doe je een aanbod, maar luister goed en onderbreek me niet"
Ik kon niet anders dan ademloos knikken
Het hele station leek nu verlaten, droomde ik? Een schaduw met een lange regenjas en een hoed op, die alles van mij wist en zich voordeed als Alex, nam al mijn aandacht in beslag
Ik probeerde me te herpakken, maar hij stapte nu resoluut op me af terwijl hij zijn aanbod aan me voorlegde
"Robin, ik heb je gezien gisteren"
Gisteren? Dat kon niet
Maar hij ging door, en bij elk woord dat hij uitspuwde zette hij een stap in mijn richting
"Ik weet dat je er was Robin, maar wees niet bang"
"Je hebt niks gezien, niks gehoord, ok?"
Ik snapte er niks meer van, maar omdat hij nu hij dichterbij kwam minstens 3 keer zo groot leek kon ik weer niet anders dan ademloos knikken
"Je zult er goed voor beloond worden, dat beloof ik je," sprak Alex, en weg was hij
Ik keek om me heen
Nergens was nog iets over van wat op Alex leek, of van de rare verschijning
Plotseling hoorde ik wat rinkelen
en daar, waar net nog Alex had staan spreken, lag 2 euro
Langzaam bukte ik me
Ik keek nog snel om me heen, was dit allemaal wel echt gebeurd?
Ik raapte het muntstuk op, en terwijl ik het langzaam in mijn broekzak liet glijden besefte ik dat ik Alex voor eeuwig dankbaar moest zijn.
einde

Irving zegt:
*klap klap klap*
wauw
zo mooi
ik krijg er tranen in mn ogen van

[Juudith]

Volgens mij moet ik je niet nog een keer 3 weken alleen laten, dat gaat mis  ;D

[hillo]

Tell me about it... :P

[alfroj]

http://www.youtube.com/watch?v=mDaVNHXpS1g
(de tekst is 's nachts geschreven, heb het overdag uitgewerkt)

[Mollemaarten]

http://www.youtube.com/watch?v=mDaVNHXpS1g
(de tekst is 's nachts geschreven, heb het overdag uitgewerkt)

Lool :P

[Marloes]

Haha!  :)
Ook nog een leuke lowlandsfoto genomen? :P

[alfroj]

Robin          See the blind man shooting at the world zegt:
ik zag laatst iemand in trance
op een station in Thessaloniki
je zult je afvragen: wat deed ik in Thessaloniki?
ik zal het je vertellen

Irving zegt:
ik ga er voor zitten

Robin          See the blind man shooting at the world zegt:
het was een lange reis geweest
zo rond Sicilië was er een zware storm overgetrokken
met man en macht hielden we de boot op koers
bij Palermo waren we nog aan wal gegaan voor de laatste bevoorrading
en daarna op naar Griekenland
donderdagochtend kwamen we aan
niks geen welkomstcomité
verlaten havens
eenmaal aangemeerd gingen we op zoek naar de bakker
we hadden dagen niet kunnen eten
onze magen knorden tevreden, en we begaven ons op weg naar het station
maar onderweg raakte ik mijn maten kwijt

Irving zegt:
mag ik je ff onderbreken

Robin          See the blind man shooting at the world zegt:
en mijn verhaal dan!

Irving zegt:
ga door met jouw verhaal
dat is prioriteit

Robin          See the blind man shooting at the world zegt:
maar onderweg raakte ik dus mijn maten kwijt
geen idee hoe
maar toen ik bij een telefooncel achterkom keek, waren ze nergens meer te bekennen
ik keek nog een tweede keer
waar waren ze?
Ruud, René, Kristian
mijn scheepsmaten
ik had geen gsm, niks
ik besloot door te lopen
per slot van rekening hadden we als bestemming het station
nu ben ik hier zo'n 3 uur
en nog geen spoor van hun
waarom hadden we ook al weer het plan om naar het station te gaan?
plotseling werd ik in mijn overpeinzingen onderbroken
daar, tegen een pilaar, stond een lange man
in een regenjas
met een hoed op
en een sigaar in zijn mondhoek
ik sidderde
"Alex?" vroeg ik aarzelend
ik bedacht me te laat dat hij mij helemaal niet aan had gekeken
nu draaide hij abrupt zijn hoofd mijn kant op
"Chersonissos bramachos tatrex!" zei de man
ik snapte er niks van
maar herkende hem nu aan zijn ogen
het was Angelos Charisteas
Angelos Charisteas stond op een station in Thessaloniki, met een lange regenjas
en een hoed op
en een sigaar in zijn mondhoek
en ik sidderde opnieuw
dit kon niet waar zijn!
een trein stopte, de man stapte in
nooit zou ik Angelos Charisteas wederzien
einde

Irving zegt:
prachtig
prachtig
prachtig
prachtig

Robin          See the blind man shooting at the world zegt:
danku

Irving zegt:
mooi
prachtig
prachtig
prachtig btw

[alfroj]

Robiño << GOUD Van der Weijden! GOUD waterpolodames! Taekema wat doe je   >> zegt:
Op een station in Skopje
de hoofstad van Macedonië
maar nog niet zeer bekend voor veel Europeanen
en toch was ik daar
ik had mijn avonturen meegemaakt in Zagreb en Thessaloniki
maar wat ik in Skopje meemaakte
ik zal het u vertellen
ik zit daar dus op een bankje
die overigens zeer schaars zijn op dat station
ik kijk om me heen en zie... zeg 3 bankjes
misschien 4

Irving zegt:
mijn hemel

Robiño << GOUD Van der Weijden! GOUD waterpolodames! Taekema wat doe je   >> zegt:
ja dat is ff slikken
zo weinig bankjes
maar het is mij dus gelukt
ik zit op een bankje
rustig een banaan te eten
tenminste, dat wil ik
maar na nauwelijks mijn eerste hap te hebben doorgeslikt, bekruipt mij een angstig gevoel
en ik weet: hier is iets mis
snel kijk ik om me heen
ik zie in eerste instantie niks verdachts, en neem nog een hap
maar weer, vlak voor ik de hap doorslik, bekruipt mij dat gevoel van onbehagen
ik probeer uit mijn ooghoeken zo onopvallend mogelijk rond te kijken
maar weer zie ik niks wat het gevoel heeft kunnen veroorzaken
ik besluit de banaan de banaan te laten en sta op
ik sta op van mijn bank
in de verte zie ik de trein die ik moet hebben al aankomen
ik weet dat ik nooit meer op een bankje zal zitten op een station in Skopje
en toch sta ik op
ik rits mijn jas nog even goed dicht, maar de kou neemt toe
is het wel kou?
nu hoor ik ook iets ritselen
ik draai me nu razendsnel om
en zie dat mijn gevoel terecht was
daar staat Kristian
leunend tegen mijn bankje
het geritsel is ook snel verklaard
want in zijn hand houdt hij een automatische poker-deck schudder
hij kijkt me glimlachend aan
"mij hier niet verwacht?" vraagt hij quasi-stoïcijns
ik herpak me snel: "ach, waar ga je heen?"
hij antwoordt niet
mijn trein is inmiddels gestopt, de deuren gaan open
even twijfel ik of ik hier moet blijven
om deze vreemde gebeurtenis verder uit te pluizen
maar dan fluit de machinist
ik spring in de trein
kristian zwaait
een andere keer, een andere plaats misschien
the end

[Kristian]

Jee! Je hebt je leuke verhalen over mij hier ook al neergezet [jumpiej] Vind ze nog steeds geniaal ;)

[alfroj]

Robiño << vakantie >> zegt:
dat liedje hoorde ik
Op een station in Moskou
ik was daar
nadat ik dus de trein in Skopje gepakt had
een groot station
ik proef als het ware de Russische kilte
en terwijl de Russische kou mij langzaam omringt
sta ik daar te wachten
ik weet zelf niet waarop
maar spoedig kom ik erachter
het is dit keer niet Kristian, of Angelos Charisteas
en het is ook niet Alex in een lange regenjas

Karen zegt:
oooh, robin vertelt nou zo'n verhaal tegen mij 
*luistert aandachtig

Robiño << vakantie >> zegt:
is het wel iemand waar ik op wacht?
of is het een gebeurtenis, misschien een weersomslag
maar ik wacht rustig af
want op elk station valt er genoeg te beleven
ik zie een vrouw in een lange roze mantel
maar ik kijk niet echt
ik wacht gewoon
het is nog vroeg, de zon is net onder
en door de galmende luidsprekers klinkt muziek
het doet me denken aan matroesjka's
maar het zal aan de omgeving liggen
binnen een paar tellen is het laatste licht verdwenen
wat me opvalt is het aantal kapotte lampen
en in het gebroken licht van een fietswinkel zie ik een man staan
ik weet dat hij er voor mij staat

Karen zegt:
oeh

Robiño << vakantie >> zegt:
het is niet Kristian
het is niet Angelos Charisteas
het is ook niet Alex in een lange regenjas
ik besluit risico te nemn
en ik stap op hem af
maar hij beweegt zich sneller dan het schaarse licht
en voor ik het weet ben ik hem uit het oog verloren
wat nu?
ik besluit maar weer te wachten
als hij er echt voor mij is komt hij vanzelf terug

Karen zegt:
oeeeh
 
Robiño << vakantie >> zegt:
ik wacht
ik eet even wat
en ik begeef me naar perron 5b
de laatste trein zal daar om iets over half 1 vertrekken
dus ik heb nog wel even
reizigers passeren
mij niet opmerkend
treinen passeren
het kan nu elk moment gaan gebeuren, weet ik

Karen zegt:
hahah
ik voel een kristian schrik moment aankomen

Robiño << vakantie >> zegt:
nog een trein passeert
dan klinkt een stem door de speakers
de stem klinkt russisch noch engels
mannelijk noch vrouwelijk
menselijk noch buitenaards
wat zegt de stem?
de stem spreekt, maar zegt niks
dan houdt het op, even plotseling als het begon
ik wacht af, in opperste staat van paraatheid
nu gaat het gebeuren!
ik weet nu ook van welke kant het gaat komen
ik weet het plotseling allemaal
ik draai een kwartslag naar links
een baby plukt een teddybeer kaal
maar ik schenk er geen aandacht aan
het moet uit de tunnel komen
eerst zie ik een wit licht
klein
maar langzaam groter wordend
het is een soort fiets
maar niet een fiets die je in de winkel kunt kopen
en het gaat niet om de fiets
het gaat om de berijder van de fiets
hij (of zij?) stapt af in de schaduw
het is een vrouw!
langzaam stapt ze op me af
ze is nog 5 meter van me verwijderd... 4
dan voel ik een stomp
ik draai me langzaam om
ik kijk recht in de ogen van de man van de fietsenwinkel
hij grijnst
ik draai me nogmaals om
de vrouw is verdwenen

Karen zegt:
lol
 
Robiño << vakantie >> zegt:
het hele perron lijkt verlaten
ik kan niet meer ontsnappen
plotseling hoor ik een sissend geluid
zoeffff
de man valt neer
versuft kijk ik rond
op zoek naar mijn reddende engel
ik zie op de klok dat het half 1 is

Karen zegt:
wow

Robiño << vakantie >> zegt:
ik stap in de laatste trein
de deuren sluiten zich
de trein beweegt zich
op naar de volgende stad
ik zie het gezicht van mijn redder opeens voor me
ik besef dat we in dezelfde trein zitten
en dat het verhaal nog niet voorbij is...