Chapter 9: Hunter

[poltergeist]

Hunted

Previously on Hunted
Jorg waagt zijn leven om te ontsnappen aan de rebellen, maar dreigt ontdekt te worden. De enige die hem nog kan redden is Marloes. Ondertussen huurde Levi Sjors in, een huurmoordenaar, om samen met Maarten en Robin Hilje op te ruimen.

92 dagen
Marloes zag de rebellen aankomen. Ze moest handelen, anders zouden ze Jorg ontdekken. Ze sprong recht en rende naar de rebellen.
'Parachutes! Kijk dan!'
Ze stormde op de rebellen af en wees met haar vinger in de lucht. Toen ze eenmaal bij de rebellen is draaide ze zelfs het hoofd van de eerste rebel.
'Dat weten we al lang jij stuk onheil!'
De bewaker duwde Marloes wild opzij en ze viel op de grond. Toen ze op de grond plofte was er nog steeds geen spoor.
'Ze komen ons halen, jullie spelletje is over, jullie zijn maar mislukte tinnen soldaatjes in vergelijking met hen.'
De rebellen draaiden zich om en Marloes wist dat het had gewerkt. De eerste kwam op haar af en raakte haar met een volle vuist recht in haar gezicht. Terwijl ze viel zag ze Jorg uit het hok komen. Gelukkig waren de bewakers te druk met haar. Net toen ze weer recht probeerde te krabbelen kwam er een voet in haar onderbuik terecht.
'Wie denk je dat je bent? Jij teef! Neem haar mee jongens! Ze heeft geluk dat we zo druk zijn anders had ik haar een kogel gegeven!'
Marloes liet zich overeind hijsen. Ze vond het niet erg dat ze haar door de jungle sleurden waardoor haar voeten opengehaald werden. Ze had enkel oog voor de verdachte bult in Jorg zijn broek. 

91 dagen
'Colombia? Met die 2!! Ben je nu helemaal gek geworden Levi? Toen je me opbelde had ik gedacht dat je weer een overbetaald makkelijk klusje voor me had, zoals die vorige keren. Maar dit? Ik ben mensen die amper kunnen lopen en dronken zijn gewend, geen soldaten in een of ander leger op training in een godvergeten jungle van Colombia!'
Levi had de hele tijd naar de klaagzang van Sjors zitten luisteren, af en toe nippend van zijn whisky. Hij zag er de laatste dagen weer wat beter uit, eindelijk had hij alles weer min of meer in handen. En dat had Evelien meermaals die week ook gemerkt. Bij een zelfvoldaan lachje bij de gedachte aan die laatste keer merkte hij dat Sjors was uitgeklaagd en besloot hij dat het tijd was om weer ter zake te komen.
'Kalm Sjors, zo erg zijn die twee niet, bizar zeker, maar niet veel meer dan da...'
'Niet meer dan dat? Heb je al naar die blonde gekeken Levi?' Zei Sjors die iets te hard zijn glas op het houten tafeltje zette zodat de whisky er rijkelijk overheen spatte. 'Die denkt dat het een soort pleziertripje wordt, ik zag hem zelfs het complete eerste seizoen van "Queer as Folk" op DVD inpakken! Wat denken ze dat dit wordt? Een cruise?'
Levi had niet geluisterd, in plaats daarvan mompelde die enkel: 'Al die alcohol vlekken, Evelien gaat me vermoorden als ze dat ziet.'
Sjors keek hem aan, ervan overtuigd dat hij in een maffia versie van verborgen camera zat, wat nog niet zo ver gedacht was als je besefte dat Levi een eigen televisiemaatschappij had.
'Luister,' zei Levi toen hij merkte dat Sjors bijna een hartaanval kreeg. 'Je moet gewoon met ze meegaan, zien wat ze van plan zijn. Ik denk dat die zwarte, hoe noemt hij? Robbe of zoiets. Ik vermoed dat hij iets van zin is. Hij vraagt de hele tijd door over de moord op Bram en waarom ik zo zeker weet dat Hilje de dader is. Bewijzen, dat is het enige wat hem kan schelen, waar ik de bewijzen hou. Nee Sjors, ik denk dat die knul samenwerkt met Hilje, dat ze samen op zoek zijn naar een manier om mij achter slot en grendel te krijgen.'
'En ik moet ze niet koud maken?'
'Nee dat moet je niet Sjors, niet meteen. Ik zei hem immers dat enkel ene Yolanda van Baal wist waar de bewijzen waren, en dat ze momenteel vast zit.'
Sjors knipperde verwoed met zijn ogen, de whisky die niet op tafel was beland kronkelde nu over het lederen oppervlak van de zetel.
'Je zei hen gewoonweg waar ze alles kunnen vinden om jou de bak in te late draaien?'
'Daar ligt het perfecte plan Sjors. Jij helpt Hilje en Robin verenigen. Je beschermt hen, je zegt dat je in zijn onschuld gelooft. Je helpt hem Yolanda uitbreken. En als ze eenmaal buiten is knal je Hilje en Yolanda en iedereen die nog rondloopt af. Zonder genade, begrepen?'
'Je bent gek... Dat weet je toch? Zoiets zal nooit lukken!'
'Onderschat nooit een man die door wanhoop gedreven wordt Sjorsje.'
'Goed dan, maar waarom moet die Maarten mee?'
Levi glimlachte, alsof hij heel zijn leven had gewacht totdat die vraag gesteld werd.
'Wel, als iemand een rede heeft om Hilje te vermoorden is hij dat, en ik wil hem die kans geven. Misschien slaagt hij er wel in. Bovendien wordt alles zo een pak realistischer voor Robin. Hij moet zich in het hol van de leeuw voelen als we willen dat het slaagt.
Ach, maak je geen zorgen!' zei Levi toen hij Sjors verbijsterde gezicht zag. 'Robin zorgt er wel voor dat hij niemand afknalt. En als hij toch slaagt zijn we toch al van 1 probleem vanaf.'
Sjors liet zich achterover vallen. Hij wist niet hoe Levi het deed, maar het leek uitvoerbaar. Uiteindelijk boog hij zich voorover en vulde zijn glas weer.
'Je weet toch dat ik overuren vraag hè?'

85 dagen
De twee mannen verschenen schijnbaar uit het niets. Als men er niet uitdrukkelijk op gewezen werd zou men nooit de twee kaki uniformen gezien hebben die zich stilaan losmaakten uit hun groene achtergrond van jungle. Men kon de twee soldaten die ronddoolden in de Colombiaanse jungle pas kunnen onderscheiden als ze zich op een open stuk terrein begaven, zoals nu. De een bleef echter abrupt staan en keek de ander aan. Maar die laatste marcheerde luchtig verder, alsof er niets vreemd was aan jungletochtjes in kaki uniform.
'Levi! Stop!' Riep de kleinste van de twee. Hij hield zijn wapen nogal onhandig vast en struikelde geregeld over het kreupelhout.
'Je weet wat de commandant zei over open plekken. Ze zijn perfecte plaatsen voor het verstoppen van mijnen omdat de kans dat iemand een open plaats gebruikt veel groter is dan dat iemand toevallig langs die ene boom manoeuvreert in de jungle.'
Maar de grote man negeerde de kleine en sprong over een boomstam die in het open veld lag.
De commandant zegt zoveel, als ik werkelijk een Farc rebel was zou ik de mijnen net bij de bomen naast het open veld leggen, iedereen gaat net langs daar om de mijnen die zogezegd op een open veld liggen te vermijden. We zijn wel in Amerika, maar dat wil niet zeggen dat iedereen een complete idioot is.'
Martijn deed haastig een paar passen naar achter toen hij dat hoorde, zodat hij weer bijna een was met de jungle.
'Komaan Martijn, het is hier compleet veilig. Ze sturen ons niet op missie in een gevaarlijk land vol rebellen en mijnen. Kom hier lopen, dat gaat veel vlotter dan dat stomme kreupelhout waar ze ons dag en nacht doorheen sturen.'
Om zijn punt te bewijzen begon Hilje over het veld te huppelen, Martijn daarentegen bleef door het kreupelhout braken waardoor Hilje al snel een grote voorsprong had. Toen Martijn Hilje eindelijk weer bij gebeend was, omdat Hilje languit tegen een boomstam was gaan liggen om te wachten, plofte hij naast hem neer.
'Waarom doen we dit Levi? Net of die rebellen van zin zijn om een heel leger aan te vallen!'
'Gesproken als een echte soldaat Martijn, kom hier bij me zitten, die nutteloze patrouille kunnen we ook doen vanaf deze boomstam, zolang we maar zeggen dat we veel groen en bomen hebben gezien en voor de rest niets.'
Hilje deed zijn ogen dicht, net voor ze helemaal dicht waren dacht hij in de verte inderdaad een man te zien die tot op de tanden gewapend was, maar dat wijdte Hilje aan het gebrek van actie, en als er daadwerkelijk ergens een man hen stond te beloeren dan was Martijn al lang terug naar het kamp gerend, schreeuwend om zijn mama.

Robin liet zich met een zucht vallen in het kreupelhout van de jungle. Maarten spartelde nog altijd in zijn houtgreep maar het ontbrak hem aan kracht om die te beëindigen. Robin keek voorzichtig naar de twee slapende mannen aan de overkant, gelukkig hadden zij niets van hun aanwezigheid gemerkt. Maarten was al dagen als een bloedhond gekluisterd aan het spoor van Hilje. Robin en Sjors moesten hem al meermaals tegenhouden om te vermijden dat hij op Hilje zou afstormen. Ook nu weer had Robin hem maar net op tijd het struikgewas kunnen intrekken. Hij was even ervan overtuigd dat Hilje hen had gezien.
'Godverdomme! Wat was je van zin? Twee gewapende mannen aanvallen die even uitrusten?'
Maarten probeerde zich nog steeds los te rukken, maar nadat Robin zijn nek extra stevig omklemde met zijn bovenarm staakte hij die pogingen.
'Wij zijn toch ook gewapend!' Kon hij uithijgen.
'Het probleem is dat zij weten hoe ze die moeten gebruiken, ze zitten in het leger! Daar leer je zo'n dingen! Heb je niet naar Sjors geluisterd?'
Robin was blij dat ze Sjors bij hadden. Hij begon hem steeds meer te vertrouwen, maar dat kwam meer omdat ze beiden een hekel aan Maarten hadden omdat die nooit luisterde. Hoewel Levi Sjors had ingehuurd om hen naar Colombia te vervoeren en hun twee bij te staan in hun missie maakte Robin zich toch geen al te grote zorgen over de man die nu in hun kamp bonen uit blik klaarmaakte. Hij weigerde om te jagen voor vlees en zei dan dat hij nooit een wezen kwaad zou kunnen doen. Bovendien was hij een echte vegetariër. Nee, als Robin eerlijk met zichzelf moest zijn kon hij alleen oordelen dat Sjors net als Maarten door Levi was bespeeld om op Hilje te jagen. Robin keek nu weer naar Maarten, het werd hoog tijd dat hij zijn gedacht zou zeggen.
'We wachten tot die helemaal alleen is. We moeten geduld hebben. Onze kans komt wel, geloof me, ik wil hem net zo graag afmaken als jij. En als jij niet zo'n wanhopig geval in sluipen was dan was ons dat al lang gelukt. Hou je koest en laat mij en Sjors het werk doen.'
Robin had Maarten nooit verteld dat Sjors geen vlieg kwaad zou doen, en hij was ook niet van zin om dat te zeggen.
Maarten keek hem aan alsof Robin hem net een pak slaag had gegeven.
'Ze zijn met zen twee, zo'n kans krijgen we nooit meer!'
'Met zijn twee is nog steeds een man te veel! Er zou een getuige zijn!'
'En wat als we hij nooit alleen is? Kijk! Ze liggen te slapen! We pakken ze nu! Komaan Robin!'
Robin wist dat Maarten het meende. Hij zou hem niet kunnen overtuigen. Misschien was dit dan ook een perfect moment. Zoals Maarten zij, ze waren maar met twee. En hij zou ze makkelijk zelf aankunnen.
'Goed, we doen het.' Zei Robin uiteindelijk. Maar toen Maarten overenthousiast begon te lachen zei Robin vlug:
'Maar ik heb de leiding, begrepen!'
'Goed, jij krijgt de leiding, maar ik mag schieten!'
'Goed, jij mag schieten.' Zei Robin, maar hij tastte toch zelf ook naar zijn achterzak waar een pistool zat. De laatste dagen was hij opvallend goed geworden.

De jungle van Colombia strekte zich onder Hilje uit. Hij was klaar om te springen. Even keek hij achterom waar Evelien en Bram hem goedkeurend toelachte. Maar toen zag hij hoe Levi hen uit het vliegtuig duwde. Hilje sprong hen achterna maar zag dat ze werden opgeslokt door een draak die de vorm van Yolanda had. 'TSSHH' De aarde trok aan hem, maar hij kon niet meer terugkeren, hij besefte nu pas dat hij zijn parachute vergeten was in het vliegtuig. Hij kon Robin, die naast hem viel duidelijk hoorde lachen toen zijn parachute wel opbolde. Hilje viel echter verder. Onder hem zag hij nu een grasvlakte, met in het midden een grote witte steen, zo groot als een huis. Hilje wist dat hij in het gras moest vallen, dat hij zou overleven als hij in het gras viel. 'TSSHH' De wind gierde langs hem. Hij probeerde van richting te veranderen, maar wist meteen dat hij het niet zou halen. De kei kwam veel te snel veel te dichtbij en Hilje plofte met een ongelofelijke snelheid tegen de steenmassa. Hilje was ervan overtuigd dat hij dood was.

'TSSHH'
Hilje besefte dat hij geen adem meer haalde. Hij moest alle moeite van de wereld doen om weer die zwoele jungle lucht in zijn longen te krijgen. Uiteindelijk kreeg hij zijn ogen open. Martijn sliep nog steeds.
'Is daar iemand? Toe! Is daar iemand? TSSHH'
Hilje staarde verbaast naar de walkietalkie aan zijn broeksriem. Was de colonel erachter gekomen dat ze geen patrouille deden? Met een bang hart nam hem op.
'Hallo?' Zei hij met een bibberende stem. Martijn begon nu ook wakker te worden.
'Marloes! Er antwoord iemand! Hallo? Ben jij een van hen? Komen jullie ons redden?'
De stem klonk duidelijk overenthousiast en deed Hilje aan Bram denken die een playstation had gekregen voor kerstmis.
'Een van hen?' Vroeg Hilje niet begrijpend.
'Hoor je bij het leger? We zagen jullie vanuit het noorden uit het vliegtuig springen! Althans dat beweert Marloes.'
'Ja, ik ben van het leger ja.'
'Luister, jullie moeten ons komen bevrijden. Wij zijn gevangen genomen door Farc Rebellen! We zitten ongeveer op 20 kilometer van waar jullie uit het vliegtuig springen.'
De man hield even de knop van zijn walkietalkie niet ingedrukt en Hilje maakte van die gelegenheid gebruik om de ratelende man te stoppen.
'Oh, wacht eens even? Wie is wie? Ik hoor bij eht leger, maar we zijn op training, ik weet niets van een bevrijdingsactie!'
Het bleef verdacht stil toen Hilje de knop weer losliet. Maar een seconde later laaide de enthousiaste stem weer op in de jungle.
'Dan moeten jullie ons komen halen! Ik ben Jorg, en Marloes. De anderen worden al overgeplaatst! Ze brengen ons naar een andere plek! Ze hebben nu eindelijk besloten wat ze zouden doen. Iedereen die hier gevangen zat worden met helikopters overgeplaatst naar andere delen van de jungle. Jullie moeten ons nu komen redden of jullie vinden ons nooit meer terug.'
Hilje porde Martijn aan, hij moest dringen wakker worden.
'Luister, ik ga meteen naar de commandant!'
Hilje stond recht en wou al beginnen rennen maar toen klonk de stem weer op.
'Nee! Het kostte ons een week om jullie te bereiken! Jullie zitten buiten bereik ofzo, deze walkietalkies zijn niet gebouwd voor de jungle denk ik. Luister Meneer, luister eerst naar mij en ga dan naar de commandant. Ik denk dat jullie dicht bij ons kamp zitten. We zagen jullie in het noorden landen! En we horen ook een rivier als ze ons naar onze werkplek brengen! En er moet ook een weg in de buurt zijn want de rebellen rijden met auto's. Heb je dat gehoord Meneer...'
'Hilje!' zei Hilje, die meteen besefte dat hij zijn schuilnaam niet had gebruikt waardoor Martijn hem nu raar aankeek.
Toen klonk er een schot en spatte de walkietalkie uiteen in de handen van Hilje. Hilje keek verbaast op en zag twee tot op de tanden gewapende mannen die kwamen aanrennen.
'Robin!' Riep de eerste! Je zou mij laten schieten! Nu weten ze dat we eraan komen Klootzak!'
'En als je nog wat harder roept dan weet binnenkort heel Comombia het eikel!'
Hilje wist niet wat hij moest doen, maar toen sleepte Martijn hem mee. Hij kreeg weer informatie in zijn hersenen, hij kon maar 1 ding doen, schieten en rennen. Hij greep zijn wapen en sprong samen met Martijn over het struikgewas en ze renden weer over de open vlakte, deze keer had Martijn er geen bezwaar tegen.
Ze sprongen over de boom en Hilje schoot over zijn schouder. Zodra hij de trekker overhaalde was er een gigantische knal te horen. Hilje was verbaast over de vuurkracht van zijn pistool. Hij werd naar voren geslingerd. Hij lande op zijn buik en keek onmiddellijk achterom. Pas toen drong de vreselijke waarheid tot hem door. Een grote vuurbal lag zo'n 10 meter achter hem en een grote rookpluim trok traag naar de hemel. Hier en daar daalden er nog stukjes grond neer en naast Hilje landde een stuk arm die overduidelijk ooit van Martijn was geweest. De arme knul was inderdaad op een mijn gesprongen en lag nu verspreid over het veld.

'Zozo Hilje.' Zei de man die zich nu over Hilje boog. We treffen elkaar eindelijk weer. En nu ga ik je geven wat je verdient.
Hilje keek de man aan en herkende hem nu als Maarten, zijn buurjongen. Het geweer was op hem gericht, er was geen enkele kans dat hij dit schot zou missen. Hilje bevroor weer, hij kon zelfs zijn ogen niet sluiten. Hij hoorde het schot voordat hij het voelde.

Volgende keer in: HUNTED
Seizoensfinale: Goodnight Saigon (part 1 + 2)
Alle levens staan op het spel als Robin en de rest proberen te ontkomen uit Colombia, gevangen in een jungle waar een oorlog tussen de rebellen en het leger woed.

[Ulysses]

Seizoen drie schijnt mijn evil seizoen te worden, vooral doorgaan dus! ;D

(O en los daarvan, je doet het wel aardig Polt! ;))

[Marloes]

Polt! Niet zo vlug, ik kan niet bijhouden met lezen :P